Van Pantani naar de Paus

categorie, Fietsen

Hoewel we al ruim een week thuis zijn, heb ik nog niets geschreven over de laatste etappes naar Rome. De terugreis met fiets en trein is helemaal een verhaal apart en daar zal ik ook een apart artikel over schrijven.


Een van de vele dorpen in de Apenijnnen die op een heuvel (berg) ligt.

Vanuit onze rustplaats Cesenatico, de geboorteplaats van Pantani en vertrekplaats van de tweede etappe van de Tour de France dit jaar, gingen we de Apennijnen in. Het werd een week van heuvels (bergen), mooie natuur en vooral van fraaie dorpjes. Zo sliepen we onder andere in het oude centrum van Pennabili, Aquasparta, Orte en Calcata Vecchio. Allemaal plaatsjes op heuvels gelegen, waardoor we op het eind van de dag nog aardig moesten klimmen naar ons onderkomen. Het was zeker de moeite waard, want het waren stuk voor stuk leuke verblijfsplekken en mooie dorpjes met een rijke historie! Gelukkig hadden we bij Assisi geen verblijf in de – zeer toeristische – oude stad geboekt, maar in het beneden gelegen Santa Maria degli Angeli. Met de bus was een genot om naar Assisi te bezoeken, op de fiets zou dat een zeer pittige klim zijn geweest.

Bij Assisi kozen we een hotel in het dal. Met de bus was het relaxter naar boven te gaan.

Hoewel de Apennijnen niet zo hoog zijn als de Alpen, vonden wij ze toch pittiger. Met name omdat veel van de ritten continu klimmen-dalen was, maar ook het wegdek was vaak erg slecht, zodat je goed moest manoeuvreren op de weg.

Met 1050 meter was onze passage in de Apenijnnen lager dan de Alpen, maar de vele klimmen maakte het pittiger.

Opvallend was dat hoe dichter we bij Rome kwamen, des te meer afval er in de bermen lag. Regelmatig fietsend op een klein verzet had ik alle tijd om die bermen goed te bestuderen. Er lagen flessen, blikjes, autowielen, volle vuilniszakken, luiers, speelgoed, etc. Een groot verschil met de rest van de route, waar het over het algemeen (heel) netjes was.

In de jacuzzi van ons hotel in Pennabili vierden we ons 13-jarig huwelijk.

De 33e en laatste etappe begon met regen en een paar klimmetjes, maar eindigde met zon en een lekkere afdeling. In de buitenwijken van Rome begon het rode fietspad dat nabij Vaticaanstad eindigde. Een heerlijk einde van een fantastische fietstocht! Op het Sint Pieterplein stond Susan (zus van een vriendin van onze nicht Leonoor) ons op te wachten met een mooie kaart en lekkere koekjes. Wat een ontvangst!

Aangekomen op het Sint Pietersplein in Rome. Na 33 etappes zit de fietstocht erop!

In Rome hadden we een leuk appartement en zijn nog een avondje naar het EK atletiek (Femke Bol zien winnen!) geweest. De laatste avond hebben we nog gezellig geborreld met onze fietsvrienden Victor en Dorothé. Daarna begonnen we aan de terugreis met de fiets en trein. Het idee was om in etappes terug te keren richting Nederland, op een leuke plek nog een paar dagen te genieten en misschien af en toe nog een stukje te fietsen. Hoe dat is verlopen staat in een apart artikel.

Femke Bol was een van de sterren van het EK en maakte waar, net als de Italiaan Gianmarco Tamberi bij het hoogspringen!
Borrelen met Victor en Dorothé na hun aankomst in Rome.

We willen Hans Reitsma graag bedanken voor de fraaie route en een paar onvergetelijke fietsweken!

Bussum – Rome was 2156 km op mijn Mio. (Op Gerda’s teller stond bijna 2300 km)

De losse etappes op de terugweg telden 338 km.

Totaal hebben we 2494 km gefietst. (Afgezien de losse ritjes, zonder dat onze navigatie aanstond).

In totaal hebben het 22.931 hoogtemeters afgelegd.