In de vierde week verlieten we de bergen en reden we naar de kust van de Adriatische zee. Na bijna twee weken bergen om je heen is het toch enigszins vreemd om opeens door open velden en akkers te rijden. Misschien niet zo mooi als de eerste weken, maar nog steeds fraai en erg Italiaans. De dorpjes en de route van Reitsma zijn nog steeds mooi en het fietsen ging een stuk makkelijker zonder hoogtemeters 😊
We hebben in Cesenatico een rustdag, voordat we de Apennijnen ingaan. Laat dit een heel mooi en interessant strand- en havenplaatsje blijken te zijn. We kwamen op zondag aan en het krioelde van de mensen. Er zijn ontelbaar veel hotels en laten wij nu net een van minste hotels uitgekozen hebben. De foto’s van het hotel, de kamers en met name de jacuzzi bleken in het echt minder aantrekkelijk of helemaal niet te bestaan. Geen nood, de eerste de beste buurman had prima kamers op de tweede etage. Op verzoek konden we ook een kamer in het bijgebouw op de begane grond krijgen, waar een heel terras bijzit en de fietsen voor de deur konden staan. Zo zit ik ’s avonds om 23.00 uur lekker buiten dit verslag te maken! Op maandag was het een stuk rustiger in het stadje, maar nog steeds erg levendig. Wat voor gekkenhuis is het hier straks in augustus?
Cesenatico is tevens de geboorte- en begraafplaats van Marco Pantani. De Italiaanse wielerheld is dan ook overal nadrukkelijk aanwezig. Er is een museum, een standbeeld, diverse grote afbeeldingen en uiteraard een grote tombe op de begraafplaats. Ooit heb ik voor de nieuwsbrief van het Max Euwe Centrum een artikel geschreven over sporters met een eigen museum. ( https://maxeuwe.nl/wp-content/uploads/2021/04/Digi_Nieuwsbrief_mrt_20.pdf ) Er is wel een Max Euwe Centrum, maar geen museum voor Cruijff, Geesink, Blankers-Koen of Schenk. Sinds 2017 is er in Denekamp een museum over Hennie Kuiper, maar dat is een uitzondering in Nederland. Het ‘Spazio Pantani’ is een genot voor elke wieler- en sportliefhebber. Die Italianen kunnen hun helden toch vele malen beter eren dan wij Hollanders!
Misschien het goed moment om nog meer opvallende verschillen op te sommen tussen de landen waar we gefietst hebben. Het eerste wat opvalt als je in Duitsland bent, is dat contant betalen standaard is. Waar bij ons 80% digitaal betaald wordt, is dat in Duitsland precies andersom. In elk gehucht zie je dan ook nog een bank of geldautomaat. Voor Italië hetzelfde, maar daar zijn zelfs nog meer banken. Ten tweede: net als in Nederland is de elektrische fiets standaard geworden in Duitsland. Zo ook in Tirol, want daar kan je amper fietsen zonder ondersteuning, maar op het vlakke land van Italië zijn elektrische fietsen nog in de minderheid. Sterker nog, men fietst daar doorgaans op gammele oude fietsjes, vrijwel allemaal op zachte banden en zonder licht. Een derde grote verschil is het gebruik van mobieltjes. In Nederland, maar ook in Duitsland is de meerderheid (de hele tijd) bezig met zijn mobiel. In Italië overheerst nog het sociale contact! De mobieltjes zijn er wel, maar op terrassen en in groepen worden ze bijna niet gebruikt. Voorts zie je in Nederland en Duitsland geen rokers binnen of op het terras. In Italië roken ze overal en staan er overal asbakken. Tenslotte zijn Duitsland en tegenwoordig ook Nederland grote inzamelaars van flessen en blikjes. Dat is in Italië nog helemaal niet het geval. Allemaal EU-landen, maar toch zo verschillend. Het zal vele jaren duren om de EU-regels in al deze landen door te voeren, als dat al gaat lukken.
Het weer is natuurlijk een verhaal apart. Afgelopen week werd bij ons bijna elk dag regen voorspeld, maar we hebben alleen bij het vertrek uit Verona even gewacht met fietsen. Daarna door de miezer gefietst en na een uur brak zelfs de zon door. Een enorm geluk, zeker als je denkt aan de noodtoestand in Duitsland. Diverse wegen waar wij hebben gereden zijn nu onbegaanbaar en onze favoriete rivier van de fietsroute (de Neckar) is buiten zijn oevers getreden. Een andere Rome fietser was een week na ons begonnen en heeft vanwege de regen de trein van München naar Verona genomen om zo alle ellende te ontlopen.
We beginnen nu aan de laatste etappes en gaan weer klimmen in de Apennijnen. Met onze ervaring zal dat zeker gaan lukken, zodat we maandag in Rome aan zullen komen. Eerst nog een weekje genieten van het fietsen!
Gerda gaat onverdroten door met haar dagelijkse fraaie verslagen op polarsteps. Lees ze op: https://www.polarsteps.com/GerdaVisser3/10032822-fietsen-naar-rome?s=75d37cdd-02a1-4739-8b7b-b8b0871a9b3d